Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2014 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VII Wydział Karny w Hajnówce w składzie:

Przewodniczący: SSR Adam Rodakowski

Protokolant: Piotr Jałoza

po rozpoznaniu na rozprawach głównych w dniach 23 września, 16 października oraz 6 i 18 listopada 2014 r. w H.

sprawy J. S. (1),

syna M. i M. z domu T.,

urodzonego w dniu (...) w B.

oskarżonego o to, że:

dokonując w dniu 8.10.2013 r. w Oddziale Celnym w P. zgłoszenia celnego paliwa podał w nim nieprawdę deklarując przywóz do Polski 105 litrów oleju napędowego w standardowym zbiorniku samochodu marki V. (...), podczas gdy przedmiotowe paliwo przewoził w przerobionym zbiorniku wskazanego pojazdu, przez co naraził na uszczuplenie należności podatkowe w kwocie 237 zł, w tym podatek akcyzowy w wysokości 126 zł i podatek od towarów i usług w kwocie 111 zł,

to jest o wykroczenie skarbowe z art. 56 § 3 i 1 k.k.s.

o r z e k a:

I.  oskarżonego J. S. (1) uznaje za winnego popełnienia tego że: w dniu 8.10.2013 r. w Oddziale Celnym w P. złożył nieprawdziwe oświadczenie w zakresie zgłoszenia celnego wwożonego w zbiorniku pojazdu paliwa, deklarując przywóz do Polski 105 litrów oleju napędowego w standardowym zbiorniku samochodu marki V. (...) o nr. VIN (...), podczas gdy przedmiotowe paliwo przewoził w nieoryginalnym zbiorniku wskazanego pojazdu w ilości około 400 litrów, przez co naraził na uszczuplenie należności podatkowe w kwocie 237 zł, w tym podatek akcyzowy w wysokości 126 zł i podatek od towarów i usług w kwocie 111 zł, to jest winnym wykroczenia skarbowego z art. 56 § 3 w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. i za to na podstawie wyżej wymienionych przepisów skazuje go, zaś na mocy art. 56 § 3 k.k.s. wymierza mu karę grzywny w wysokości 1.500 (jednego tysiąca pięciuset) złotych,

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150,00 (stu pięćdziesięciu) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi.

Sędzia:

VII W 398/14 (...).11.2014 r.

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego na rozprawach głównych, Sąd ustalił następujący stan faktyczny;

Dnia 8.10.2013 r. około godziny 10.30 w Oddziale Celnym w P. do odprawy wjazdowej z Republiki Białoruś do Rzeczpospolitej Polskiej zgłosił się podróżujący samochodem marki V. (...) o nr. VIN (...) J. S. (1) i złożył nieprawdziwe oświadczenie w zakresie zgłoszenia celnego wwożonego w zbiorniku pojazdu paliwa. Zadeklarował otóż przywóz do Polski 105 litrów oleju napędowego w standardowym zbiorniku samochodu, podczas gdy przedmiotowe paliwo przewoził w nieoryginalnym zbiorniku wskazanego pojazdu w ilości około 400 litrów, przez co naraził na uszczuplenie należności podatkowe w kwocie 237 zł, w tym podatek akcyzowy w wysokości 126 zł i podatek od towarów i usług w kwocie 111 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

k. 1,6,31,34-36,47,66,77-78 notatka urzędowa,

k. 2 protokół z przeprowadzonych czynności kontroli celnej pomiaru paliwa,

k. 3-5 materiał poglądowy,

k. 9 protokół taryfikacji, wyceny i wyliczenia należności celnych i podatkowych,

k. 17 kserokopia paszportu,

k. 18 kserokopia dowodu rejestracyjnego,

k 27,65 informacja o karalności,

k. 32 kserokopia prawomocnego orzeczenia,

k. 43-46 kserokopia decyzji Naczelnika UC w B.,

k. 99-101 informacja z UC w B.,

k. 111 płyta CD,

k. 114-115 kserokopie dokumentów dot. sprzedaży pojazdu,

k. 124 informacja od biegłego,

k. 128-133 opinia.

oraz w oparciu o zeznania świadków: A. G. (k. 7v-8, 105-106), H. S. (k.19v-20, 104v-105), P. K. (1) (k. 21v-22, 105v-106), P. L. (k.116-117), A. T. (k.126), L. T. (k. 127) oraz w części o wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) (k. 13v-14, 67-68v, 103-104v, 127).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Mając na względzie wyżej opisane dowody, nie ulega wątpliwości, co Sąd uznał za udowodnione, iż oskarżony J. S. (1) w dniu 8 października 2013 roku dopuścił się wykroczenia oszustwa podatkowego, składając uprawnionemu organowi celnemu nieprawdziwe oświadczenie co do wwożonego na terytorium RP paliwa, w zbiorniku samochodu, którym podróżował.

Uzasadnienie powyższej konstatacji zacząć należy od przywołania, że artykuł 77 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054) określa jedno z istotniejszych zwolnień dotyczących importu towarów, a mianowicie zwolnienie dotyczące importu paliwa i niezbędnych do eksploatacji środków transportu smarów. Artykuł ten składa się z czterech grup wzajemnie ze sobą powiązanych przepisów. I tak, ust. 1 określa zasadniczy kształt zwolnienia, przewidując, że ze zwolnienia korzystają:

- paliwa przewożone w standardowych zbiornikach wymienionych kategorii środków transportu (przy czym należy zauważyć, że zwolniony z importu jest każdy rodzaj paliwa, pod warunkiem że znajduje się w standardowym zbiorniku w rozumieniu art. 77 ust. 2 pk.t 1 ustawy); standardowym zbiornikiem jest przede wszystkim bak paliwowy;

- paliwa przewożone w przenośnych zbiornikach (np. kanistrach) przewożonych przez prywatne środki transportu (w rozumieniu art. 77 ust. 2 pkt 4 ustawy);

- niezbędne do eksploatacji środków transportu smary znajdujące się w tych środkach.

Ustęp 2 komentowanego artykułu (w szczególności pkt. 1 tego ustępu) zawiera wiele definicji precyzujących brzmienie art. 77 ust. 1 ustawy. Dla zakresu zwolnienia, o którym mowa w art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy, szczególnie istotna jest definicja standardowego zbiornika.

Podobne znaczenie ma ust. 3. W istotny sposób ogranicza on dysponowanie zwolnionymi z podatku towarami, o których mowa w art. 77 ust. 1 ustawy. I tak, towary te:

- mogą być wykorzystywane wyłącznie przez środek transportu, w którym zostały przywiezione;

- nie mogą zostać z niego usunięte czy być składowane, chyba że jest to konieczne w przypadku jego naprawy;

- nie mogą zostać w żaden sposób odstąpione przez osobę korzystającą ze zwolnienia (co nie znaczy, że paliwa te nie mogą być zużyte przez inną osobę niż osoba korzystająca ze zwolnienia, lecz zużycie to może nastąpić wyłącznie przez używanie środka transportu, w którym znajdują się te paliwa i smary).

Naruszenie któregokolwiek z powyższych warunków skutkuje opodatkowaniem importowanych korzystających ze zwolnienia towarów według stanu i wartości celnej z dnia naruszenia tych warunków oraz według stawek obowiązujących w tym dniu. Należy zauważyć także, że zgodnie z przepisami wykonawczymi od podatku zwolniony jest ponadto import paliwa, zwolnionego od cła na podstawie przepisów celnych, przewożonego w standardowych zbiornikach w ilości nieprzekraczającej:

a) 600 litrów, w przypadku paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku handlowego pojazdu samochodowego służącego do przewozu więcej niż dziewięciu osób włącznie z kierowcą,

b) 200 litrów, w przypadku paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku handlowego pojazdu samochodowego innego niż wymieniony pod lit. a,

c) 200 litrów paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku pojemnika specjalnego przeznaczenia. (vide Adam Bartosiewicz Komentarz do art.77 ustawy o podatku od towarów i usług, Stan prawny:2014.04.01)

Oszustwo o jakim mowa w art. 56 § 1-3, popełnia się w deklaracji podatkowej lub w oświadczeniu podatkowym, składanym organowi podatkowemu lub innemu uprawnionemu organowi (np. celnemu, przy podatku VAT od importu), przy czy czynność sprawcza polega na podaniu nieprawdy, bądź zatajenie prawdy poprzez niepodanie wszystkich danych istotnych do ustalenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego

Przenosząc wyżej przywołane okoliczności w realia niniejszej sprawy stwierdzić należy, że oskarżony S. swoim zachowaniem jednoznacznie zrealizował znamiona czynności sprawczej wykroczenia oszustwa podatkowego z art. 56§3 w zw. z art. 56§1 k.k.s.

Z zeznań funkcjonariuszy celnych: A. G., H. S., P. K. (1), a także wyjaśnień samego oskarżonego wynika jednoznacznie, że wjeżdżając z terytorium Białorusi na unijny obszar celny w RP, J. S. (1) zgłosił wwóz między innymi: w standardowym zbiorniku pojazdu (V. (...)), którym podróżował 105 litrów oleju napędowego, a także wwóz 10 litrów paliwa w kanistrze. (k. 7v,105,19v,104v,21v,105v,13v,68,103-104v.). Tymczasem oględziny pojazdu J. S. (1), jakich przedmiotowego dnia dokonali funkcjonariusze celni jednoznacznie wykazały, że zbiornik paliwa jaki zamontowany był w samochodzie oskarżonego nie jest zbiornikiem standardowym dla tego pojazdu, z racji jego powiększonych rozmiarów dokonano zmian konstrukcyjnych w samochodzie (k. 105v.), a wyliczona pojemność rzeczonego zbiornika paliwa oscyluje w granicach 400 litrów. Jednocześnie użyte przez świadków P. K. (1) oraz P. L. urządzenie (...) tzw. detektor przemytu wykazało, że w poddanym oględzinom zbiorniku znajduje się ciecz o parametrach charakterystycznych dla oleju napędowego, a zbiornik w całości jest nią wypełniony (k. 21v-22,105v-106, 116-117). Przed przeprowadzeniem opisanego badania świadkowie wymienieni uprzednio sprawdzili wypełnienie zbiornika płynem ostukując go oraz poddając tzw. próbie ucisowej. (k.105v., 116v). Wyliczenie ilości płynu w tak skontrolowanym zbiorniku paliwa nastąpiło w drodze matematycznego ustalenia jego pojemności przy wykorzystaniu wymiarów pobranych z bryły owego zbiornika. (k.2). Racjonalność i rzetelność tak przyjętej metodyki potwierdzona została na etapie postępowania sądowego opinią biegłego z zakresu techniki samochodowej (vide k. 130). Biegły wskazał również w wydanej przez siebie opinii, że zbiornik paliwa ujawniony podczas kontroli celnej w pojeździe oskarżonego nie jest standardowym dla tego rodzaju samochodu (zbiornik standartowy wraz z instalacją odpowietrzającą pozwalał na zatankowanie do 105 litrów paliwa- k. 128), zaś jego zamontowaniem związane było z koniecznością zmian fabrycznie montowanego układu wydechowego, usunięcia osłon termicznych tegoż układu oraz zmian konstrukcyjnych w sposobie mocowania owego zbiornika (k. 129 opinii).

Mając na uwadze wyżej opisane okoliczności, a nadto treść wyjaśnień J. S. (1) złożonych na rozprawie przed Sądem, że kupując paliwo na Białorusi „tankuje zbiornik paliwa do pełna”, „leje paliwo, aż po wypełnieniu nim zbiornika pistolet sam się nie wyłączy” k. 104v, korelacja powyższych ustaleń jednoznacznie wskazuje na fakt, że składając oświadczenie o ilości wwożonego do Polski paliwa (105 litrów w baku oraz 10 litrów w kanistrze) oskarżony świadomie dopuścił się oszustwa podatkowego. Nie ulega zatem wątpliwości, co Sąd uznał za udowodnione, że oskarżony zrealizował swoim zachowaniem znamiona wykroczenia skarbowego w postaci art. 56 §1 i 3 k.k.s.

Sąd szczegółowo przeanalizował też wyjaśnienia oskarżonego złożone na etapie postępowania przygotowawczego i sądowego, z treści których wynikała generalna okoliczność, że był nieświadomy faktu wwożenia większej ilości paliwa niż zadeklarowana. (k. 13v-14, 67-68v,103-104v,127).

Co do szczegółowych kwestii oskarżony podnosił otóż, że:

⚫

Samochód nabył z takim zbiornikiem paliwa jak ujawniony podczas kontroli celnej, jest to zbiornik oryginalny, zaś on sam nigdy nie dokonywał zmian konstrukcyjnych w pojeździe (k. 68)

⚫

Zakupów paliwa na terenie Białorusi dokonywał zawsze maksymalnie w ilości 105 litrów (k.68, 104v)

⚫

Podczas kontroli zbiornika znajdowała się w nim znacznie mniejsza ilość paliwa niż wyliczona z objętości bryły zbiornika, bowiem zbiornik zawierał puste przestrzenie, zaś sam oskarżony podczas kontroli był w posiadaniu paragonu nabycia bezpośrednio przed przyjazdem na granicę 105 litrów paliwa, ale nie okazał go zdenerwowany przeprowadzeniem czynności kontrolnych w sposób w jego ocenie nieuzasadniony.

⚫

Pojazd był wyposażony w sprawnie działający, pokazujący prawidłowe ilości, wskaźnik ilości paliwa (k.104).

Oceniając odrębnie każdą z opisanych wyżej okoliczności Sąd uznał, że każda z nich co prawda jest hipotetycznie możliwa, przy czym nacisk należy położyć na określenie hipotetycznie, jednak stopień wystąpienia owej hipotetyczności określić należy na subminimalny. Weryfikując natomiast owe okoliczności zgromadzonymi w sprawie materiałami dowodowymi, doświadczeniem życiowym Sądu ( a zatem zgodnie z dyrektywą art. 7 k.p.k.) i oceniając możliwość ich wystąpienia w jednoczasowej koincydencji uznać należało, że zaistnienie okoliczności przywołanych przez oskarżonego w stopniu graniczącym z pewnością jest niemożliwe, zaś okoliczności przywoływane stanowią linię jego obrony.

W kolejności podnoszonych przez J. S. (1) argumentów Sąd ustalił co następuje;

⚫

Świadkowie A. T. (k.126) i L. T. (k. 127) - osoby prowadzące komis samochodowy w H., w którym oskarżony zakupił pojazd V. (...) (k. 114-115), jednoznacznie zaprzeczyły by w trakcie prowadzonej sprzedaży komisowej kiedykolwiek i w jakimkolwiek pojeździe (łącznie z pojazdem oskarżonego) miały dokonywać jakichkolwiek zmian konstrukcyjnych w przyjętych do komisu samochodach. Depozycjom świadków nie sposób odmówić przyznania waloru wiarygodności. Nie mieli oni bowiem żadnego prawnego czy osobistego interesu w złożeniu zeznań niekorzystnych dla oskarżonego. Ponadto pomijając, że dokonywanie zmian w pojazdach przyjętych do komisu przekraczałoby zakres prawny czynności komisu, to byłoby też w sposób oczywisty sprzeczne z ekonomiczną racjonalnością takich działań.

⚫

Skoro w dniu kontroli tj. 8.10.2013 roku stwierdzono, że zbiornik pojazdu oskarżonego jest wypełniony w całości olejem napędowym, a w oparciu o wcześniej ustalone parametry potwierdzone opinią biegłego przyjęto, że jego pojemność jest zbliżona do 400 litrów, to nie jest możliwym by wyjaśnienia oskarżonego, że samochód tankował zawsze nie większą niż 105 litrów ilością paliwa polegały na prawdzie. Pamiętać należy, że oskarżony wyjaśniał, że na Białoruś po paliwo wyjeżdżał gdy wskaźnik paliwa pokazywał w jego pojeździe że bak zbliża się do całkowitego opróżnienia, zaś sam wskaźnik działał prawidłowo.(k.104). Skoro przyjąć wyjaśnienia oskarżonego, że pojazd zatankował 105 litrami oleju, to obecność w nim pozostałej ilości oleju napędowego jednoznacznie przeczy wersji zdarzeń J. S.. Sąd wykluczył też, że w zbiorniku z innych tankowań pozostała ilość ok. 300 litrów paliwa. Pomijając sam wpływ ciężaru takiej ilości na prowadzenie samochodu ( o czym pisze w swej opinii biegły), która w sposób jednoznaczny nie mogła być niezauważalna, to poprawnie działający wskaźnik paliwa nie mógł w takiej sytuacji wskazywać pola rezerwy.

⚫

Prawdą jest, że oskarżony w dniu 21 listopada 2013 roku, a więc w półtora miesiąca po inkryminowanych zdarzeniach, złożył do wglądu prowadzącemu postępowanie przygotowawcze paragon zakupu na terenie Republiki Białorusi 105 litrów ON w dniu 08.10.2013 roku. (k. 36). J. S. (1) w swych wyjaśnieniach utrzymywał, że przedmiotowy paragon miał ze sobą i w dniu zdarzenia, lecz nie okazał go w złości za nieprawidłowo przeprowadzaną jego zdaniem kontrolę. Na rozprawie wskazał, że nie okazał paragonu bo był zmęczony trwającą kontrolą i zdenerwowany. (k. 104). Taka wersja zdarzeń oskarżonego stoi w sprzeczności z zeznaniami świadka A. G. (stwierdziła, że nie wspominał nic o posiadaniu paragonu podczas kontroli k. 105v) ale i w logicznej sprzeczności z czynnościami podejmowanymi podczas kontroli celnej przez oskarżonego. Skoro bowiem J. S. (1) od początku kontroli kwestionował, że w zbiorniku może znajdować się większa niż 105 litrów ilość paliwa (k. 2v) i domagał się (zeznanie świadka P. K. k. 105, gotów też był pozostawić w tym celu pojazd) fizycznego przeliczenia jego objętości (po spuszczeniu paliwa) –vide k. 106, to taka gotowości oskarżonego na poniesienie uciążliwości wynikających z konieczności ich przeprowadzenia stoi w jednoznacznej sprzeczności z nieokazaniem rzekomo posiadanego paragonu ( z powodu zmęczenia i chęci zakończenia kontroli) na zakup paliwa, który to okazany paragon jednoznacznie w chwili kontroli uprawdopodobniłaby jego wersję zdarzeń. Nadto technika obmiaru zbiornika paliwa detektorem (pomiar w wielu miejscach, czyniony prostopadle do bocznych ścianek zbiornika, po obydwu jego stronach) przy przyjęciu, że jest on skuteczny na głębokość do 30 cm., a więc przy pomiarach z dwóch stron zbiornika detekcja wykryła jego wypełnienie cieczą na głębokość 60 cm.) -k. 106v, 115v-116 wykluczyła istnienie w nim wolnych przestrzeni. Dodatkowo wykluczyły je też próby opukania zbiornika, a przede wszystkim próba uciskowa.(k. 7v., 19v).

⚫

Wyjaśnienia oskarżonego natomiast, w zakresie prawidłowo działającego wskaźnika paliwa w samochodzie, są logicznie sprzeczne. Skoro bowiem wskaźnik ten działać miał zgodnie z jego wyjaśnieniami prawidłowo (k. 68, 104), nie jest możliwym by wskazywał pełne zatankowanie baku po wlaniu do niego 100 czy 105 litrów paliwa (jak oskarżony podawał, że uczynił w dniu zdarzenia). Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że był to wskaźnik analogowy, jeżeli zatem pływak w zbiorniku umieszczono w taki sposób, że maksymalne górne wychylenie pływaka następowało przy wlaniu do zbiornika 105 litrów paliwa, zaś dalsze jego wypełnianie o kolejne 300 litrów utrzymywało jedynie pływak w górnym położeniu do czasu aż zawartość zbiornika nie spadła poniżej owych 105 litrów, nie jest możliwym by jak wyjaśniał oskarżony po przejechaniu 800-900 km. (k.104) udawał się po paliwo na Białoruś, bo wskazówka wskaźnika zbliżała się do dolnego położenia w „polu rezerwy”.

Obiektywne ustalenie kwestii przedmiotowego wskaźnika w drodze oględzin biegłego nie było natomiast możliwe, bowiem z wyjaśnień J. S. (3) wynikało, że już po 8.X.2013 roku cały zbiornik paliwa został wymieniony (k. 127). Z podobnych przyczyn stało się bezprzedmiotowym opiniowanie biegłego z zakresu techniki samochodowej na inne kwestie w oparciu o fizyczne oględziny tegoż pojazdu.

Rozważając kwestię kary i środków karnych Sąd miał na względzie przede wszystkim zakres winy oskarżonego, który lekceważąc porządek prawny z pełną świadomością bezprawności swego zachowania dopuścił się inkryminowanego wykroczenia. Po stronie oskarżonego nie wystąpiła też okoliczność łagodząca w postaci incydentalności opisywanego zajścia, uprzednio był on już bowiem karany prawomocnie za przestępstwo skarbowe (k.32).

Czyn zarzucony oskarżonemu jako wykroczenie skarbowe zagrożony jest karą grzywny w wysokości od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia.

Sąd wymierzając oskarżonemu J. S. (1) na mocy 56 § 3 k.k.s. karę grzywny w kwocie 1.500,00 złotych miał na względzie wyżej opisane okoliczności, a także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, jego motywację i sposób zachowania się, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem czynu zabronionego i zachowanie się po jego popełnieniu, a także stosunki majątkowe oskarżonego oraz jego możliwości zarobkowe.

Należy zatem uznać, że wymierzona oskarżonemu kara grzywny w swej dolegliwości jest adekwatna do stopnia winy, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu oraz bierze pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, a nadto jest adekwatna do uszczupleń fiskalnych jakie nastąpiły w związku z jego czynem.

O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art.113§1 k.k.s. w zw. z art. 627 k.p.k., art. 3 pkt. 1. w zw. z art. 21.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

/ S ę d z i a : /