Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 164/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1)

M. K. (1)

Jak w akcie oskarżenia, z tym że w zakresie czynu opisanego w punkcie I) przyjęto, że doznane przez pokrzywdzonego obrażenia spowodowały wyłącznie naruszenie czynności narządu ciała na czas przekraczający 7 dni. Wyeliminowano sformułowanie dotyczące skutku w postaci rozstroju zdrowia.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyny od pkt. 1 - 2 - za udowodnione uznano sprawstwo oskarżonego w zakresie obu zarzucanych mu przestępstw

zeznania pokrzywdzonego M. W.

k. 1-2, 56-57, 105-106, 145-146, 187-188, 229v-230

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1)

M. K. (1)

Pkt. 1 i 2 z aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodnione uznano fakty wynikające z wyjaśnień oskarżonego, a mianowicie:

- że spożywał alkohol wspólnie z pokrzywdzonym M. W.,

- że pokrzywdzony zaatakował go znienacka nożem,

- że został przez niego w trakcie szarpaniny zraniony,

- że w trakcie tego zdarzenia jedynie się bronił, zaś stroną atakującą był pokrzywdzony M. W..

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

k. 140-141, 171, 187-188, 190-191

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania M. W.

- dowód wiarygodny sam w sobie, nie znaleziono podstaw do kwestionowania wiarygodności pokrzywdzonego, w szczególności nie stwierdzono, aby miał on jakąkolwiek motywację osobistą w fałszywym oskarżeniu M. K. (1) i przypisywaniu mu czynów, których w rzeczywistości nie popełnił,

- dowód skorelowany z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami D. A. - znajomego M. K. (1), który zaprzeczył, aby spożywał on tego dnia alkohol z pokrzywdzonym M. W.. Z zeznań D. A. wynikało, że oskarżony przez cały dzień przebywał na jego posesji, w samochodzie kempingowym, gdzie wspólnie z innymi jeszcze znajomymi spożywali alkohol. Oskarżony miał w trakcie rozmów zapowiadać, że uda się do sąsiada o nazwisku K., aby wyjaśnić pewne wcześniejsze nieporozumienia. Mówił, że musi go „strzelić w ucho”, co należało rozumieć jako odpłatę za oszukanie D. A. i jego samego. W tym celu opuścił posesję D. A. od tyłu i skierował się na posesję M. W., gdyż zakładał, że tam właśnie będzie przebywał J. K.. D. A. widział, jak oskarżony przeszedł na posesję pokrzywdzonego i skierował się w stronę garażu.

Biorąc pod uwagę, że świadek D. A. od wielu lat zna M. K. (1), nie było powodu, by zakładać, że chciałby składać zeznania celowo go obciążające. Tym samym dowód ten należało uznać za wiarygodny.

Powody, które legły u podstaw uznania zeznań M. W. za wiarygodne w zakresie pobicia, były tożsame także w zakresie zarzutu dotyczącego gróźb karalnych.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

- wyjaśnienia pozostawały w sprzeczności z dowodami uznanymi za wiarygodne, a w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonego M. W., ale także z zeznaniami świadka D. A..

- świadkowie zakwestionowali, aby przedstawiane przez oskarżonego obrażenia ciała, mogły zostać spowodowane przez M. W. przy pomocy noża:

Funkcjonariusz policji M. K. (2) (k. 230) zeznał: „Wedle mojej oceny okazane obrażenia nie pochodziły od rozcięcia ostrym narzędziem, ale stanowiły powierzchowne zadrapania naskórka. Jedynie miejscami sączyła się krew. (…) W mojej ocenie on starał się wyolbrzymić swoje obrażenia - koncentrował się na nich. (…) Z moich obserwacji wynikało, że K. to kawał chłopa, a zgłaszający był starszym mężczyzną. Wyglądało to tak, że K. chciał nam wmówić, że został przez niego pobity, gdy tymczasem on spokojnie by dał sobie z nim radę.”

Podobnie wypowiedział się ratownik medyczny M. R. (k. 230v-231), który udzielał pomocy oskarżonemu: „M. K. (1) mówił, że użyto wobec niego noża, ale jego obrażenia na to nie wskazywały. Były to typowe obrażenia jak po szarpaninie. Były to tylko otarcia naskórka.”

Podobnej treści zeznania złożyła lekarka badająca oskarżonego przed osadzeniem w (...) do wytrzeźwienia - I. W. (k. 231-231v). Oświadczyła, że „na tej podstawie, co zostało zapisane w zaświadczeniu, musiała to być rana bardzo płytka, ledwie draśnięta, nie kwalifikująca się do szycia.”

Spostrzeżenia świadków znalazły potwierdzenie w sprawozdaniu sądowo lekarskim wraz z opinią sporządzoną przez biegłą M. D. (k. 201). Uznała ona, że „opisane w dokumentacji uszkodzenia ciała M. K. (1) mają charakter płytkich (nie wymagających zaopatrzenia) zranień i linijnych otarć naskórka, zlokalizowane w różnych okolicach ciała - wszystkie w zasięgu ręki własnej. Uszkodzenia powyższe nie są charakterystyczne dla efektywnego ataku ręką obcą, a raczej wskazują na samouszkodzenie.”

- Biorąc powyższe pod uwagę, należało uznać, że przedstawiona przez oskarżonego wersja zdarzenia stanowiła wyłącznie przyjętą na potrzeby postępowania linię obrony. Nie potwierdzono, że spożywał tego dnia alkohol z pokrzywdzonym. Udając się na posesję M. W., demonstrował już wcześniej zamiary agresywne, które miał zrealizować wobec J. K.. W związku z tym, że nie było go na posesji sąsiada, zaatakował siedzącego w fotelu M. W., czego powodem miało być to, że „chodził on po jego drodze”. Stwierdzone u oskarżonego obrażenia ciała miały charakter powierzchowny i nie pochodziły od narzędzia ostrego, którym - wedle jego wyjaśnień - miał go zranić M. W.. Najpewniej powstały one jako samouszkodzenie w celu uwiarygodnienia linii obrony.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przyjęta przez oskarżyciela kwalifikacja prawna była prawidłowa.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

I.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze ogólne dyrektywy jej wymiaru, w tym w szczególności społeczną szkodliwość czynów oraz stopień zawinienia sprawcy. W tym kontekście należało przede wszystkim wziąć pod uwagę nieobliczalność zachowania oskarżonego, który bez żadnego powodu zaatakował dużo starszego od siebie człowieka. Z uwagi na różnicę wieku, dysproporcję sił oraz zaskoczenie pokrzywdzony nie miał szans podjąć efektywną obronę. Odnotować należało też brutalność w przypisanym zachowaniu, polegającą na zadawaniu ciosów pięściami po całym ciele, w szczególności w okolice twarzy i klatki piersiowej, wobec osoby niemal zupełnie bezbronnej, obezwładnionej na ziemi i dociśniętej ciałem napastnika.

Jako okoliczność łagodzącą potraktowano dotychczasową niekaralność, co pozwalało sądzić, że przypisane zdarzenie miało w życiu oskarżonego charakter jednorazowego incydentu.

Z tego względu możliwe było zdaniem sądu warunkowe zawieszenie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności. Okres próby wyznaczono na 2 lata, w okresie którego sprawcę oddano pod dozór kuratora. Okres ten pozwoli zweryfikować postawioną prognozę kryminologiczną, będzie też stanowił czynnik dyscyplinujący z uwagi na potencjalne zagrożenie zarządzenia wykonania kary.

Mając na uwadze, że popełnione przestępstwa miały ewidentny związek ze spożytym wcześniej alkoholem, nałożono na oskarżonego obowiązek powstrzymania się od nadużywania alkoholu.

Za adekwatną i sprawiedliwą uznano:

- za czyn I karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn II karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Karę łączną, która w pełni podsumowuje przestępczą działalność oskarżonego, poddaną osądowi w tej sprawie, określono na 10 miesięcy pozbawienia wolności.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI.

Oskarżonego obciążono kosztami procesu w całości.

6.  1Podpis